Partneralimentatie

In geval van een echtscheiding kan de meest of meer verdienende partner verplicht worden om partneralimentatie te betalen aan de minst of minder verdienende partner. De alimentatie is dan een financiële bijdrage in het levensonderhoud van de voormalige partner. Partneralimentatie staat los van kinderalimentatie en wordt apart berekend. De maximale duur van de verplichting om partneralimentatie te betalen is 12 jaar indien men langer dan vijf jaar gehuwd is geweest te rekenen vanaf het moment van inschrijving van de echtscheiding in de registers van de Burgerlijke Stand. Indien het huwelijk maximaal vijf jaar heeft geduurd is de duur van de alimentatieverplichting het aantal volle jaren dat men gehuwd is geweest.

Hoogte van de partneralimentatie

De hoogte van de partneralimentatie wordt bepaald door de behoefte van de minst verdienende partner en de draagkracht van de meest verdienende partner. De behoefte is gerelateerd aan het welstandsniveau ten tijde van het huwelijk. Het inkomsten- en uitgavenpatroon tijdens de laatste jaren van het huwelijk is dan van belang. Indien partijen tijdens het huwelijk een hoog inkomen hadden, kan meer alimentatie worden geeïst dan wanneer dat inkomen tijdens het huwelijk lager was. Vervolgens wordt gekeken naar wat degene die alimentatieplichtig is kan betalen. Dat wordt de draagkracht van de alimentatieplichtige genoemd. Het vaststellen van alimentatie is een complexe zaak. Er kunnen ook niet financiële aspecten meespelen. De wet geeft geen minimum of maximum bedrag. Wel zijn er richtlijnen opgesteld.

De achterliggende gedachte bij partneralimentatie is om een ondersteuning te leveren in het levensonderhoud. Het is geen volwaardig inkomen als plaatsvervanger voor salaris bij een baan. Op het moment dat de partner die alimentatie krijgt zelf (meer) geld gaat of kan gaan verdienen, vermindert de behoefte aan alimentatie en kan deze dus verminderd worden. Een partner kan en hoeft dus maar voor een deel bij te dragen in het levensonderhoud van de voormalige partner. De partner die alimentatie krijgt, zal dus indien mogelijk een zelfstandig inkomen uit werk moeten zoeken of een uitkering aanvragen. Met andere woorden: deze partner moet proberen om zelf in zijn of haar levensonderhoud te voorzien.

Behoefte

De hoogte van de partneralimentatie wordt in veel gevallen berekend op basis van de zogenaamde 60% regel. Dit betekent dat de behoefte wordt vastgesteld op 60% van het netto gezinsinkomen ten tijde van het huwelijk minus de kosten van de kinderen. Vervolgens wordt eerst gekeken in hoeverre de alimentatiegerechtigde zelf in die behoefte kan voorzien met inkomen uit werk of uitkering. Voor het deel dat overblijft bestaat de behoefte aan alimentatie van de ex-partner.

Draagkracht

Vervolgens wordt de draagkracht van de alimentatieplichtige berekend. In de draagkrachtberekening wordt rekening gehouden met de inkomsten en uitgaven van de alimentatieplichtige. Nadat alle kosten van de inkomsten van de alimentatieplichtige zijn afgetrokken blijft de zogenaamde draagkracht over. Van deze draagkracht is een vast percentage (meestal 60%) beschikbaar voor alimentatie. Het berekenen van alimentatie is een complexe zaak. Hierbij moeten veel factoren worden meegewogen.

Het is altijd aan te bevelen om samen met een advocaat in goed overleg met elkaar te praten over een redelijk bedrag. Als men er in goed overleg uitkomt, kunnen de afspraken schriftelijk worden vastgelegd in een echtscheidingsconvenant. Als partners er samen niet uitkomen, kan de rechter worden gevraagd om de partneralimentatie vast te stellen.

Wijziging van situatie

Nadat de partneralimentatie is komen vast te staan (door een afspraak of door de rechter) kan het zijn dat de situatie wijzigt, bijvoorbeeld door verlies van baan of doordat een van de voormalige partners gaat samenwonen met een nieuwe partner. De mogelijkheid bestaat dan altijd om een wijziging te vragen van het alimentatiebedrag. Op het moment dat de alimentatiegerechtigde gaat samenwonenmet een nieuwe partner vervalt de alimentatieverplichting onherroepelijk. Er bestaat dan geen enkel recht meer op partneralimentatie, ook niet als de samenwoning na korte tijd wordt beëindigd tenzij daarover afspraken in het convenant zijn gemaakt.